Philadelphia

Vandaag was absoluut een leerzame dag. En hoe kan het ook anders in Philadelphia! Op advies van Audrey had ik me aangemeld voor een free walking tour. Deze bieden ze in grote steden aan en je betaalt wat je het waard vond. Om 10.30u werd ik verwacht. Het liefst ging ik buiten de deur ontbijten - dat blijf ik toch leuker vinden dan in een hotel - maar het regende pijpenstelen. Dus ik heb in de ochtend vooral niet gehaast!

Rond 10.00u pakte ik mijn in New York gekochte paraplu en ging ik richting de verzamelplek voor de tour. Onderweg nog even gestopt bij Dunkin' Donuts voor een cappuccino - een tip van collega's voor goede koffie en dat klopte inderdaad!

De tour werd gegeven door de overenthousiaste Jennifer, die we Jenn mochten noemen. Ze deed het echt ge-wel-dig!! Ruim 2,5 uur heeft ze ons meegenomen door het oude centrum. Van de oudste straat, langs de oudste kerk, de eerste bank, the Liberty Bell, de Indepence Hall en het oude huis en het graf van Benjamin Franklin. Ze wist enorm veel te vertellen. Degenen die weten hoe graag ik altijd alles meekrijg, lees en bewonder, begrijpen dat ik vooraan liep bij de uitleg en weer achteraan als er nog foto's gemaakt mochten worden! Toen ik vanmiddag even met Ilse appte, beschreef ze het redelijk treffend: "Jij bent ook echt zo'n lekker nerdje. In de leuke zin he." Hahah! Tsjaa, wat kan ik zeggen ;)

Ik zal hier niet alle geschiedenislessen herhalen, maar toch moet ik even kwijt dat het wel heel bijzonder is om in Philadelphia rond te lopen. Natuurlijk kennen wij als Europeanen een veel langere geschiedenis, maar dat maakt Amerika niet minder boeiend. Jenn vertelde ook dat juist daarom Amerika zich de tiener voelt die zich altijd wil bewijzen. Je ziet het  bijvoorbeeld terug in architectuur. De eerste gebouwen zijn gebouwd volgens de romeinse en Griekse stijl, om te laten zien dat 'Amerika dat ook best kon'. 

Ook veel verschillende 'rassen' in Philadelphia. Stichter van de Engelse kolonie 'Provincie Pennsylvania' William Penn was een Quaker. Hoewel er een nare bijsmaak aan zit, is de levenshouding van Quakers juist heel erg 'kom erbij, kom erbij, zet je zorgen maar opzij'. Iedereen is gelijk aan elkaar en iedereen is welkom. Penn, naar wie duidelijk Pennsylvania is vernoemd, maakte van Philadelphia daardoor een stad die we nu multicultureel zouden noemen.

In Philadelphia werd overigens ook bedacht dat er een centrale bank moest komen, voor het hele land. Het noorden was blij met deze ontwikkeling, zij hadden schulden. Het zuiden niet en was dus ook niet enthousiast. Hier ontstonden al de eerste scheuren tussen het noorden en het zuiden. Ik zal niet verder in detail gaan, maar leuk feit is nog wel dat als teken van verbinding met het zuiden, dat allang het idee had er niet meer toe te doen voor het noorden, besloten werd de Capitol Hill - die van 1790 tot 1800 in Philadelphia zat - te verhuizen naar het zuiden, naar het nieuwe Washington. Ik wist niet dat Washington officieel 'in the South' lag. Washington zegt daar zelf niets over, maar toch is het dus een 'zuidelijke stad.' Veel heeft dit gebaar uiteindelijk niet geholpen, want zo'n zestig jaar later brak de Civil War uit.

Tot slot nog wat leuks over de vlag. De sterren op de Amerikaanse vlag zijn vijfpuntige sterren, en niet sterren van zes punten zoals George Washington liever wilde. Dat komt doordat de naaister van de vlag, Betsy Ross - goed bevriend met Washington - hem overtuigde van de vijfpuntige ster omdat deze gemakkelijker te vouwen en knippen was uit één stuk stof en daardoor ook mínder stof kostte. Hoe slim! In eerste instantie waren het 13 sterren, naar de 13 oorspronkelijke staten in 1776 - na de onafhankelijkheidsverklaring - inmiddels zijn het er 50, dit aantal bleef zich over de jaren aanpassen met het constant toevoegen van staten. De 13 rood/witte strepen worden er niet meer naarmate de jaren verstrijken, deze staan nu symbool voor die 13 oorspronkelijke staten.

Oké, nu houd ik op! Met de andere 'nerdjes' praat ik later wel verder haha!

Na mijn geschiedenistour ben ik naar Reading Terminal Market gegaan. Daar heb ik de bekende Philly cheese steak gegeten. Carmen's Best zou de beste zijn, zoals ze ook zelf al bescheiden laten doorschemeren in hun naam, dus daar ben ik in de rij gaan staan. Ik bestelde de 'Classic Cheese steak wiz', wat wil zeggen dat je er alles op hebt, ui, champignon, kaas. De man achter de counter vroeg of ik hot pickles of roasted sweet peppers wilde. Or a little bit of both? Toen ik dat laatste koos, zei hij met een dik accent: "Yeah, just like yourself my love."

Iedereen hier noemt je 'my love'. What do you want my love? That's a great choice my love! Take care my love! Het broodje smaakte my loe - lees: moi - trouwens heerlijk! Veel te veel, en misschien op de foto weinig aantrekkelijk, maar erg smaakvol. 

Na m'n Philly cheese steak ben ik naar State Penitentiary gegaan. Ooit de bekendste en duurste gevangenis in de wereld. Ik heb een soort fetisj voor gevangenissen - kan op Discovery channel  heel geboeid naar docu's kijken - dus moest deze bezoeken! Ik heb de audiotour genomen die me meenam door het hele complex. Ook heb ik de oude cel gezien van Al Capone, die daar zeven maanden heeft uitgezeten van zijn opgelegde celstraf van één jaar. Zijn cel was anders dan de andere. Veel luxer. De gewone 'inmates' hadden het niet zo goed. Toen de gevangenis nog maar net bestond, leefde de inmates zelfs volledig geïsoleerd en in stilte. Sommige zaten een straf uit van jaren en zagen alleen de handen van bewakers door het eetluik. Pas veel later kregen ze cellmates en werd er gezamenlijk gedineerd, overigens nog steeds in stilte.

Dat brengt me op mijn diner, niet geïsoleerd of in stilte, helemaal niet zelfs. Ik kwam Applebee's binnen, omdat ik enorme dorst had en een glas sparkling water wilde bestellen. Ik eindigde aan de bar met Monday Margarita's, op enthousiast aandringen van barman Eric! Naast mij zat Peter, een man van rond de 60 jaar. Super aardige vent! We raakten aan de praat over health care en het verschil tussen de VS en Nederland. Peter werkt voor Penn Medicine, onderdeel van University of Pennsylvania. Hij is therapeut in behavioral health en manager van een afdeling. Trots vertelde ik over m'n zus Ilse die als orthopedagoog werkt. Hij vond het allemaal heel interessant en bleef vragen stellen. Een uur later beschuldigde hij mij er plagend van dat ik hem over z'n drinking limit voor de avond had geholpen. Hij was namelijk een biertje langer blijven zitten dan normaal. Na mijn tweede margarita vond ik het ook wel mooi. Ik had het menu bekeken, maar nog steeds vol van de Philly steak sprak niets me echt aan. En toen Peter opstond om me hugs and kisses te geven, ben ik ook maar vertrokken. Het bleef dus bij een liquid dinner vanavond haha!

Terug in het hotel even bijgeklets met Fred, de OCD/ADHD barkeeper van het hotel, en toen naar m'n kamer gegaan. Met frisgelakte nagels ben ik klaar voor m'n avontuur morgen, de autorit naar Poughquag. Heel benieuwd naar die wereldstad ;)